آشيانه اي براي دوست

غزل که دست خودم نیست ، گاه مجبورم

که وانمود کنم از علایقم دورم

عذاب می کشم از بی کسی و تنهایی

میان این همه آدم که کرده محصورم

شکست می خورد از من همیشه عقل اما

به عشق و عاطفه هرگز نمی رسد زورم !

اگر چه حال و هوایم همیشه بارانی

و از ارائه ی اشعار شاد معذورم

ضرر نکرده ام و چشم خیسِ من عمری

از این که چشم به راهت نشسته مسرورم

وصال ؟ خواب و خیال است این حقیقت را

قبول کن دل پر آرزو و مغرورم !

بچین که هدیه ی ناقابلی ست ؛ بعد از من

برای توست اگر گلی شکفت بر گورم

عجب حکایت تلخی شده است دل کندن

سفر بخیر دلِ ناتوان و رنجورم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: